Όπως σημειώνει ο συγγραφέας: «Τον Σεπτέμβρη του 2016 κυκλοφόρησε το βιβλίο «η μάχη του Δεκέμβρη του 1944 στις περιοχές Πετραλώνων, Θησείου, Κουκακίου» το οποίο προσπαθεί να εξιστορήσει τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στις γειτονιές των Πετραλώνων, του Θησείου και του Κουκακίου κατά τη διάρκεια του Δεκέμβρη του 1944. Με επίκεντρο τις γειτονιές μας επιχειρείται να σκιαγραφηθεί η μάχη που δόθηκε στην Αθήνα, ανάμεσα στους δωσίλογους, τους φασίστες και τα αγγλικά στρατεύματα από τη μια μεριά και τον λαό της Αθήνας από την άλλη, που μέσα από τις γραμμές του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ έδωσε τη μάχη για εθνική απελευθέρωση, λαοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη ή απλά για ένα καλύτερο κόσμο πιο δίκαιο όπως συνήθιζαν να λένε ο παππούς και η γιαγιά. Επίσης εξιστορεί σε αδρές γραμμές την πορεία τεσσάρων αγωνιστών και αγωνιστριών που έζησαν στα Πετράλωνα και έβαλε ο καθένας τους το δικό του λιθαράκι για να ζήσουμε σε έναν καλύτερο κόσμο. Μέσα από την ιστορία τους είναι πιο εύκολο να κατανοήσουμε τι συνέβη σε εκείνη την κρίσιμη περίοδο που κράτησε μόλις ένα μήνα.
Η επιλογή της έκδοσης του συγκεκριμένου βιβλίου έγινε µε σκοπό την αναμόχλευση της συλλογικής μνήμης και την υπενθύμιση ότι όσο δύσκολοι κι αν είναι οι καιροί που ζούμε και αυτοί που θα έρθουν το σχέδιο για την συνολική ανατροπή του κράτους και του καπιταλισμού και το πρόταγμα της κοινωνικής επανάστασης θα είναι πάντα ζωντανά όσο υπάρχει ακόμα και ένας άνθρωπος ο οποίος θα θέλει να ζήσει ελεύθερος. Γιατί η θέληση του ανθρώπου για λευτεριά είναι ακατανίκητη ιδιαίτερα όταν υπάρχει σχέδιο, οργάνωση και η κινητήρια δύναμη, η οποία τα νοηματοδοτεί και τα θέτει σε κίνηση και η οποία δεν είναι άλλη από το δίκιο του αγώνα για µια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας, δικαιοσύνης και το συλλογικό όραμα για την κοινωνική απελευθέρωση.»
Το Ταξίδι Χωρίς Χάρτη έχει κατά καιρούς ασχοληθεί με το ζήτημα των αφηγήσεων και τους τρόπους που λειτουργούν εντός της κοινωνίας και συμβάλουν στην διατήρηση της συλλογικής μνήμης. Το εν λόγω βιβλίο στηρίχτηκε στις μαρτυρίες αγωνιστών και αγωνιστριών που συμμετείχαν στις μάχες του Δεκέμβρη του 1944. Επιλέξαμε λοιπόν η συζήτηση που θα ακολουθήσει αλλά και ένα μέρος της παρουσίασης να εστιάσει στον τρόπο που καταγράφεται η συλλογική μνήμη και η προφορική Ιστορία. Στο πώς η προσωπική μνήμη και τα προσωπικά βιώματα – ως αντανάκλαση των συλλογικών – η ανεπίσημη, εξωθεσμική και τοπική Ιστορία έρχονται να καλύψουν κενά και να κάνουν ορατές πλευρές που η επίσημη Ιστορία αφήνει στη λήθη ή αγνοούσε (ηθελημένα ή μη).
Leave a Reply