“Ανακατάληψη της ζωής…” (με αφορμή της ανακατάληψη της Villa Amalias)

Η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ θέλουν να παρουσιάζουν οποιοδήποτε χώρο, ή αυτοοργανομένο εγχείρημα που λειτουργεί αντίστροφα απο τα γρανάζια της μηχανής, ως “εστίες ανομίας”. Εμείς φαίνεται ότι τις θεωρούμε και τις βιώνουμε, ως εστίες ελευθερίας, ανεξαρτησίας και ισότητας.

Το σφυροκόπημα σε κάθε έκφανση της ζωής μας είναι πλέον συνεχόμενο.  Η αλλοτρίωση και η πλήρης έλλειψη επικοινωνίας που βιώνουμε ως κοινωνία, ως άτομα, έχει φτάσει στην κορύφωσή της. Απόρροια αυτής της κοινωνικής κρίσης λοιπόν, είναι η πλήρης υποβάθμιση της ζωής μας σε όλα τα επίπεδα (ανεργία, εργασιακή εκμετάλλευση, ποδοπάτηση κάθε αξιοπρέπειας…) Κάθε τι που δίνει πάτημα και χώρο στην ελεύθερη και πηγαία έκφραση των συναισθημάτων μας, κάθε τι που δίνει ελπίδα, κουράγιο και δύναμη έτσι ώστε να οραματιζόμαστε έναν διαφορετικό και καλύτερο κόσμο, βρίσκεται στο στόχαστρο.
Παραδείγματος χάριν, η τέχνη και η δημιουργία, είναι ο κινητήριος μοχλός έτσι ώστε να μπορέσουμε να επιβιώσουμε μέσα σε αυτήν την βαναυσότητα, να εκφράσουμε τις φοβίες, τις ανεπάρκειες και τους προβληματισμούς μας, την αντίθεσή μας στην λογική της υποταγής, της αδιαφορίας, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού.  Χωρίς δόλο και χωρίς σκοπιμότητες…

Επιτέλους θα πρέπει να αναδείξουμε την ομορφιά και την ελπίδα που υπάρχει στην συλλογική δράση έτσι ώστε να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε δομές οι οποίες θα αναζητούν κάτι πραγματικά ελπιδοφόρο, κάτι που θα γεννιέται μέσα από τα όνειρα μας και την ελπίδα μας για μια πραγματικά κοινωνική ευημερία, που θα στηρίζεται στις ίδιες μας τις δυνάμεις και θα έρχεται  σε αντίθεση με την πλήρη υποταγή της ζωής στην οικονομική ανάπτυξη και το κυνήγι του κέρδους.

Η ακηδεμόνευτη και συλλογική δημιουργία, η αυτοδιαχείριση, η αυτοοργάνωση, είναι “αξίες” που μπορούν να μας οδηγήσουν σε έναν επαναπροσδιορισμό της ίδιας μας της ζωής, απέναντι σε αυτήν την πολεμική βαναυσότητα που ζούμε, απέναντι στην παθητικότητα, στην μιζέρια, στην αντιπαλότητα, στην δημιουργία ανισοτήτων, στον πλήρη βιασμό της ατομικότητας και στην αποχαύνωση.

Καθημερινά, οι προσπάθειές μας για προτάσεις οργάνωσης μιας διαφορετικής κοινωνίας στεγάζονται και απαντώνται σε καταλήψεις, αυτοδιαχειριζόμενα στέκια, ελεύθερους κοινωνικούς χώρους. Η σημαντικότητα της γιγάντωσης τέτοιων προσπαθειών είναι μεγάλη όπως και η πίστη στο ότι η συλλογική δράση μπορεί να φυτεύσει τον σπόρο μιας διαφορετικής κοινωνίας,  ενάντια στον κανιβαλισμό και τον αποπροσανατολισμό που μας οδηγεί το παρόν κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι.

Δεν το βάζουμε στα πόδια… Η ανάγκη για ανακατάληψη της ζωής είναι επιτακτική όσο ποτέ.

Στέλνουμε την αλληλεγγύη μας στην κατάληψη της Βίλα Αμαλίας , την κατάληψη Σκαραμαγκά και το ραδιο 98fm.