Τα πάντα “RE”

Είναι πολύ πιθανόν κάποιοι από σας να έχετε συναντήσει τα νέα σχέδια ανοικοδόμησης και επιχειρηματικότητας Re–think, re–activate κτλ κτλ κτλ… Γενικότερα η κουβέντα μπορεί να τραβήξει πολύ, όπως έχει γίνει άλλωστε ουκ ολίγες φορές στο ΤΧΧ… Ωστόσο πέρα από τις προσωπικές απόψεις του καθενός είναι γεγονός ότι τα μοντέρνα και εναλλακτικά πλαίσια έχουν τεθεί σε λειτουργία έτσι ώστε να πραγματοποιηθεί η ανοικοδόμηση του κέντρου…ιστορικού και μη. Διαγωνισμοί, λεφτά, χορηγίες, διαφήμισή από ΜΜE, αρωγοί τα υπουργεία και οι πολιτικοί κτλ κτλ κτλ… Ιδιά αφετηρία, ίδιες διαθέσεις, γνώριμο και το τέρμα. Μεταμοντέρνα RE-παρακμή.

Είναι λίγο προβληματικό η ζωή και η καθημερινότητα να καθορίζεται μέσα απο διαγωνισμούς και χορηγίες τύπου… Ωνάση. Αυτήν την φορά ο δημόσιος χώρος θα ανοικοδομηθεί μετα απο διαγωνισμούς αρχιτεκτονικών γραφείων. Είναι αξιοσημείωτο το πώς έχει περάσει στο DNA μας, αυτή η δεκτικότητα στις υποσχέσεις, στους διαγωνισμούς, στην ανάθεση… Η ζωή, η αισθητική, ο δημόσιος χώρος πρέπει να είναι υπόθεση όλων μας. Όχι ένα αέναο επιχειρηματικό σχέδιο. Τα παραδείγματα καταστροφής στα πλαίσια του “RE–think” και επαναπροσδιορισμού του δημόσιού χώρου εξαιτίας κοινωνικών αναταράξεων και για χάρη της “ασφάλειας” είναι πολλά (ενδεικτικό το rebuilding σε γκέτο του Σικάγο το 2000). Δυστυχώς η ανοικοδόμηση, σε όλες τις δυτικές χώρες, πάει πακέτο με την καταστροφή και το real–estate.