Οι αγάπες (μουσικοθεατρική παράσταση)

…Ατέλειωτες ώρες να χαράσσω την ψυχή και να γράφω πάνω της.
Ανεξίτηλες είναι οι στιγμές, ανεξίτηλα τα συναισθήματα. Θες δεν θες, δεν ξεθωριάζουν. Δεν σβήνουν.

Δεν ξέρω αν φτάνει μια μόνο ζωή,
δεν φτάνει.
Πότε δεν θα ‘ναι επαρκείς οι στιγμές μας. Τελικά είναι ανάξιες των συναισθημάτων, των αναμνήσεων.

Το σήμερα δεν έχει σημασία.
Νιώθεις στο σήμερα, στο τώρα…
Μου φαίνεται αστείο το σήμερα, μια γελοία καρικατούρα
που ο χρόνος έχει καθορίσει.

Σε περιμένουν,
μέσω της μυρωδιάς ενός λουλουδιού ή της όψης ενός χρώματος ή της ομίχλης,
ή ενός τραγουδιού ή ενός φιλιού.
Με βήμα αργό και σταθερό…σε κυριεύουν, σε ημερεύουν, σε καταστρέφουν, σε φυλακίζουν, σε πετάνε στα πιο ψηλά τ’ ουρανού.

Ένας άνθρωπος αντιμέτωπος με τις αναμνήσεις του. Ένα ποτήρι κρασί, το χέρι να στηρίζει το κεφάλι…και οι σκέψεις, χαμένες. Το μυαλό ταξιδεύει…
Δημιουργεί ξανά κόσμους  αχνούς – άχρωμους που κάποτε είχε βιώσει.

Ακίνητος, παλεύεις να κρατηθείς στην θέση σου. Παλεύεις να μην χαθείς στο παρελθόν γιατί το παρόν, φαντάζει πλέον ανούσιο. Συνεχεία η ίδια αίσθηση… μέχρι να έρθει η επόμενη στιγμή για να πάρει την θέση της μια ανάμνηση.
­­
Υπάρχει συναίσθημα πιο πολύπλοκο από την νοσταλγία; ίσως ή αγάπη?

Το σήμερα είναι ένα όχημα τίποτα παραπάνω, αλλά ίσως και αυτό να είναι το σημαντικότερο. Παρόλα αυτά είναι αστείο.
Φτάνει μία ζωή?

Τα συναισθήματα βιώνονται μέσω των αναμνήσεων και η ψυχή, κεντημένη από αυτές, αναμένει το πότε θα νιώσει την επόμενη βελονιά.

…Περισσότερα στο προσεχές μέλλον…
Μουσικές απο την επερχόμενη παράσταση και ο αποήχος της μουσικο-λογοτεχνικής βραδιάς που αποτέλεσε την αφορμή … εδώ

Απο την μουσικό-λογοτεχνική βραδιά “Οι αγάπες”
{AG}omades_ergastiria/theatriki_omada/parastaseis/oi_agapes{/AG}