Ίσως το όνομα του τραγουδιού να φαντάζει περίεργο…
Η ιστορία έχει ως εξής λοιπόν:
Στις 23/12/13… το φορητό στούντιο – μικρόφωνα, καλώδια, κάρτες ήχου, laptop κτλ- μαζί με τα όργανα φυσικά… ταξίδεψαν στην Αριδαία Πέλλας για να βρούν τον φίλο Σωκράτη… με σκοπό μια συνάντηση μετά από καιρό αλλά και τον στόχο του να γραφτεί ένα jam… Σε ένα όμορφο υπογειάκι λοιπόν στήθηκαν όλα… και άρχισαν να κελαηδάνε… την ώρα βεβαία που εμείς γράφαμε μουσική και βιώναμε την δημιουργία και την χαρά της αντάμωσης… κάποιοι αναβίωναν το έθιμο “Κόλιντα Μπάμπω” έτσι σιγά σιγά οι φωτιές άναβαν στα γύρω χωριά κάτω από τον όμορφο ουρανό και το τσουχτερό κρύοοο (-3 βαθμοί…) το μόνο που έμενε ήταν να πάρουμε τα όργανα και να χωθούμε και εμείς στις παρέες γύρω από τις φωτιές…
Λίγα λόγια για το έθιμο:
Κυρίως στην Πέλλα αναβιώνει το έθιμο της «Κόλιντα Μπάμπω» που έχει σχέση με τη σφαγή του Ηρώδη. Οι κάτοικοι της περιοχής ανάβουν το βράδυ της 23ης Δεκεμβρίου φωτιές φωνάζοντας «κόλιντα μπάμπω» δηλαδή «σφάζουν γιαγιά». Σύμφωνα με το έθιμο οι φωτιές ανάβουν για να μάθουν οι άνθρωποι για τη σφαγή και να προφυλαχτούν. Το “Κόλιντα Μπάμπω” φυσικά δεν είναι τίποτα περισσότερο από τα κάλαντα στη γιαγιά, μια φράση που είναι γνωστή σε πάρα πολλές περιοχές της Ελλάδας και την συναντούμε ‘όχι μόνο στην Μακεδονία αλλά και στην Θράκη.
Το τραγούδι (καλή ακρόαση):
Leave a Reply