Να διωχθεί η Ελλάδα να σωθεί ο τόπος μας

Κείμενο δημοσιευμένο την 14/10/14 στο http://toportatif.blogspot.gr/

Μετανεωτερισμοί, αναλύσεις, νέες επικοινωνίες, θεωρίες, μεγαλέξανδροι και μαλακίες. Τίποτα δεν αλλάζει στη Ελλάδα. Μόνο η πρόσοψη. Τα γκράφιτι. Οι πιάτσες της πρέζας. Η γεύση του καφέ. Τα ίδια ατυχήματα συμβαίνουνε στην Εθνική, οι ίδιοι ψήφοι εμπιστοσύνης στη Βουλή. Η χώρα αυτή τον ήλιο της δεν τον δικαιώνει. Χωματερές, νταμάρια, χρυσοθήρες. Ό,τι προλάβουνε να αρπάξουνε. Ίδια σκατοψυχιά στη δεξιά, ίδια οσμή νομενκλατούρας και στ’ αριστερά. Αντί ν’ ακούμε στα κρυφά το Μητροπάνο τώρα ακούμε στα κρυφά Σαββόπουλο. Τίποτα δεν αλλάζει τόσα χρόνια. Ξενοφοβία, διαπλοκή, διδακτορική διατριβή, καριέρα, μάχη καθημερινή για μiα γνωριμία υψηλή. Αιώνες θα μας κυβερνούν οι αναλφάβητοι στα μάτια. Στη χώρα αυτή κάθε φρίκη φέρνει μαζί και τη συνήθειά της. Ο νόμος της αγοράς είναι σαφής: η πληγή επουλώνεται όταν βγαίνει για ψώνια ο πληγωμένος. Κάθε καινούργιο ρούχο κι ένας νέος εαυτός. Ο έρωτας παίρνει αγκαζέ το lifestyle και το φεγγάρι μνημονεύεται από τις μάζες μόνο όταν γίνεται πανσέληνος. Σιγά την αλλαγή. Τίποτα δεν αλλάζει τόσα χρόνια. Μόνο το θράσος των ζητιάνων μεγάλωσε, τώρα πια σκουντάνε όταν δεν τους δίνεις σημασία. Τίποτα δε γεννιέται δω. Οι αγαπάω τη δουλειά μου μας γαμάνε τη ζωή. Η χώρα αυτή τον ήλιο της δεν τον δικαιούται. Αισθητική, κομψότητα, μονόπετρα, λεπτά τσιγάρα και στο σπίτι πίνακες απ’ το Ικέα. Καταραμένη η χώρα που η τέχνη της έχει ανάγκη να στεγάζεται στο ίδρυμα Ωνάση. Καταραμένη η χώρα που γνωρίζει ποιο πρόσωπο αντιστοιχεί στο όνομα Άννα Παναγιωταρέα. Χορηγίες, διαφημίσεις, ιδρυματισμός και κλίκες. Κι οι λαχειοπώληδες τριγύρω από την Ομόνοια τριάντα χρόνια ίδια φάτσα. Τίποτα δεν αλλάζει. Μόνο το χρώμα στα λαχεία μεταβάλλεται. Κορνάρουνε αλλεπάλληλα τα γιωταχί, στο προαύλιο η προσευχή κάνει το παιδί σφαχτάρι, κι οι πατριώτες είναι οι ρουφιάνοι του θεού. Δεν κινείται εδώ η γη. Απλά γυρίζουμε όλοι μέσα στις μπετονιέρες του Μπόμπολα. Κι αν τα τραίνα αυξάνονται είναι γιατί μας θέλουν χωρίς πόδια. Οι διανοούμενοι να κρίνουν μόδες κι η ουσία μία κι απαράλλαχτη: αυτή η χώρα έχει τύφο. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Πρέπει να διωχθεί η Ελλάδα να σωθεί ο τόπος μας.