Θέλοντας να ετοιμάσω ενα μικρό κειμενάκι για να εξηγήσω πιο συγκεκριμένα που αποσκοπεί η κουβέντα που θα πραγματοποιηθεί τη Παρασκευή το βράδυ στο στέκι, το μικρό κειμενάκι τελικά προέκυψε μία σελίδα και κάτι.. Δεν θα μπορούσα να γράψω τους προβληματισμούς που προκύπτουν από την λογική της αυτομόρφωσης αν δεν γράψω πρώτα από όλα το γιατί οδηγείται να επιλέξει έναν άλλον τρόπο επιμόρφωσης από τους ήδη διαδεδομένους. Αν και πάλι προκύπτουν ερωτήματα σχετικά με όσα γράφω θα χαρούμε να τα κουβεντιάσουμε από κοντά αύριο ή όποιος θέλει κάποια διευκρίνηση μπορεί να στείλει και σχόλιο. Αυτά. Σας αφήνω να διαβάσετε.
Γιατί κανείς να προσπαθήσει για ένα τέτοιο εγχείρημα όπως το Τ.Χ.Χ. ;
Το εγχείρημα αυτό που ονομάσαμε «ταξίδι χωρίς χάρτη» πήρε υπόσταση από την στιγμή που κάποιοι, απογοητευμένοι, ίσως και οργισμένοι πολλές φορές, από την κοινωνική πραγματικότητα ή και πιο συγκεκριμένα από την πραγματικότητα που ενυπάρχει στους «κύκλους» της τέχνης ή της εκπαίδευσης , αποφάσισαν να πειραματιστούν με διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης αυτών των ίδιων εννοιών προκειμένου πρώτα από όλα να τις κατανοήσουν σε μεγαλύτερο βαθμό αλλά και να δοκιμάσουν τελικά στην πράξη να πραγματώσουν τις επιθυμίες τους με διαφορετικούς τρόπους από τις πεπατημένες. Όταν λοιπόν σκεφτήκαμε τι είναι αυτό που μας ώθησε να κάνουμε κάτι τέτοιο πρόεκυψε μία παράγραφος σαν αυτή που παραθέτω παρακάτω η οποία είναι απόσπασμα του πρώτου κειμένου που γράφτηκε από την θεατρική ομάδα Ταξίδι Χωρίς Χάρτη:
Δεν θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε μία τέχνη η οποία γίνεται θέαμα επί πληρωμή, όπου μοιράζεται, καλλιεργείται και υπάρχει μεταξύ ειδικών, σε μέγαρα μουσικής, σε φαντεζί γκαλερί, σε ακριβά μαγαζιά, σε άτοκες δόσεις, σε πανάκριβα εισιτήρια, σε διαφημιστικές καμπάνιες, σε εμπορευματικά τρικ, σε καριέρες, σε ταλέντο-εκπομπές, σε πολυεθνικές εταιρίες, σε κομματικές εκδηλώσεις. Η άμεση ανάγκη έκφρασης της ψυχής πρέπει να προστατεύεται από κάθε μορφή εκμετάλλευσης και πρέπει να θέτει αδιαπραγμάτευτα και χωρίς καμία διαμεσολάβηση, τα όρια της. Πώς μπορεί ένα δημιούργημα να ταυτίζεται με ένα προϊόν έτοιμο προς πώληση; Πώς μπορεί η έμπνευση να βρίσκεται παράλληλα με έννοιες οι οποίες οδηγούν στον εγκλωβισμό της; Ας διαφυλάξουμε έστω αυτό το απομεινάρι ευτυχίας και ας γίνει ένα ακόμη όπλο στα χέρια μας για την διεκδίκησης της ίδιας μας της ζωής.
Γιατί αυτό να γίνει ανοιχτό κοινωνικό εγχείρημα και όχι μία κλειστή συλλογικότητα;
Θεωρήσαμε ότι είναι πολύ πιθανόν η πραγματικότητα αυτή να είναι καταπιεστική και για άλλους ανθρώπους. Να υπάρχουν πολλοί που έχουν ίδιες ανησυχίες και την ίδια όρεξη να πειραματιστούν με διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης της τέχνης, προσέγγισης της επικοινωνίας μεταξύ των ατόμων που απαρτίζουν μία ομάδα – μία συλλογικότητα αλλά και προσέγγισης της διαδικασίας της επιμόρφωσης. Πέραν αυτού θεωρήσαμε ότι το Ταξίδι Χωρίς Χάρτη μπορεί να αποτελέσει έναν πυρήνα αντιπληροφόρησης σχετικά με τα ζητήματα τα οποία καταπιάνεται ανά πάσα στιγμή. Να παράγει δλδ έναν διαφορετικό λόγο από αυτόν που αναπαράγουν τα media, οι θεσμικοί παράγοντες αλλά και οι «επαγγελματίες» καλλιτέχνες.
Το κεφάλαιο τελικά της αυτομόρφωσης:
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν μας όλα τα προηγούμενα δεν είχαμε παρά να αναζητήσουμε αυτούς τους διαφορετικούς τρόπους και να περάσουμε παράλληλα με τη θεωρία και στη πράξη. Στο στέκι έχουν λειτουργήσει ήδη αρκετά εργαστήρια αυτομόρφωσης ή αλληλοδιδασκαλίας. Θεατρική ομάδα, θεατρικά σεμινάρια, μαθήματα επεξεργασίας εικόνας, εργαστήρι καλλιτεχνικών, ομάδα κατασκευών, ομάδα stop motion animation, ομάδα κατασκευών origami.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά. Υπάρχουν τελικά προοπτικές και δυνατότητες στην αυτομόρφωση; Μέχρι ποιου σημείου; Ποια τα αδύνατα σημεία αυτού του τρόπου; Πως μπορεί να λειτουργήσει σωστά κανείς μέσα από αυτό το μοντέλο; Ποια τα θετικά και ποια τα αρνητικά; Ποιος ο απολογισμός των εργαστηρίων που λειτούργησαν ως τώρα στο Τ.Χ.Χ;
Δεν ξέρω αν κανείς μπορεί να δώσει πολύ συγκεκριμένες απαντήσεις στα ερωτήματα που προκύπτουν ή αν είναι αρκετά τα σχεδόν δύο αυτά χρόνια για να βγάλει κανείς συμπεράσματα, όμως σίγουρα μπορούμε να κάνουμε μία πρώτη απολογιστική κουβέντα. Σε αυτό ελπίζουμε να μας βοηθήσουν όλοι όσοι συμμετείχαν με οποιονδήποτε τρόπο σε αυτές τις διαδικασίες. Είτε δλδ συμμετείχαν σε κάποια από αυτά τα εργαστήρια ενεργά για καιρό είτε συμμετείχαν για λίγο. Είτε θεώρησαν τον τρόπο που επιλέξαμε να κάνουμε τα πράγματα ως σωστό είτε ως λάθος.
Το Ταξίδι Χωρίς Χάρτη δεν έθεσε ποτέ ως βασική προϋπόθεση για την συνύπαρξη μας μέσα στο στέκι κάποιο «αντάλλαγμα» ούτε επιδίωξε την χρηματική συναλλαγή ως βασικό μέσο βιωσιμότητας του στεκιού. Η βασική προϋπόθεση είναι η συμμετοχή – η υπεύθυνη στάση – οι πρωτοβουλίες και να ακούγονται οι απόψεις των ανθρώπων που οικειοποιούνται το στέκι. Η πολυφωνία είναι θεμιτή ακόμη και αν προκύπτουν ισχυρές διαφωνίες.
Ελπίζουμε λοιπόν να παρευρεθούν σε αυτή τη διερευνητική κουβέντα όσοι περ/τεροι γίνεται από όσους έχουν συμμετάσχει ως έναν βαθμό σε όσα προαναφέρθηκαν.
Leave a Reply