Χτες κουβεντιάζαμε στο στέκι και λίγο πριν τελειώσει η βραδιά έπεσε στο τραπέζι το θέμα “Αυτομόρφωση”.
Επειδή οι αντοχές μας δεν ήταν για πολλά, αλλά και για να γίνει λίγο σαν παιχνίδι, συμφωνήσαμε να πει ο καθένας μία σκέψη που του έρχεται αυθόρμητα όταν ακούει τη λέξη “αυτομόρφωση”. Έτσι χωρίς να το πολυκαταλάβουμε ειπώθηκαν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Τα παραθέτουμε εδώ με την ελπίδα μήπως αυτό το ποστ -αν δεν το καταπιεί η ρουφήχτρα που καταβροχθίζει το χρόνο μας- αποτελέσει ένα είδος φόρουμ για περισσότερες σκέψεις…
Αυτομόρφωση…
Β. Σ.: Είναι μια διαδικασία που δεν αποκλείει κανέναν, δίνει τη δυνατότητα να συνυπάρξουν μεταξύ τους πολύ διαφορετικοί άνθρωποι – στην πράξη καταργείται ο ρατσισμός.
Φ.: Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν τα εργαστήρια στα οποία κανείς από την ομάδα δεν έχει ειδικές γνώσεις/ εμπειρία πάνω στο θέμα, αλλά όλη η ομάδα ξεκινάει μαζί το ταξιδι (παραδείγματα από όσα έχουν γίνει στο στέκι: τα εργαστήρια κατασκευών, το πλέξιμο, το stop motion).
Π.: α) Ένα πρόβλημα είναι ότι δεν παίρνονται εύκολα ευθύνες στις δυσκολίες.
β) Αυτομόρφωση μπορεί να σημαίνει ότι κάποιος ψάχνει κάτι και μόνος του, όχι μόνο σε ομάδα.
Ξ.: Κατά πόσο προσεγγίζει η γειτονιά αυτά τα εργαστήρια;
Β. Α.: θα μπορούσε κανείς να πει ότι η αυτομόρφωση είναι μια ελπίδα για το μέλλον, είναι ένας διαφορετικός τρόπος οργάνωσης. Και αυτός ο τρόπος εμπλέκει ιδιαίτερα σαν έννοια τους “άλλους”.
Μ.: α) Νιώθω να μου αποδίδεται ευθύνη, μιας και δεν υπάρχει κάποιος άλλος που έχει τυπικά αυτόν το ρόλο. Αυτό σημαίνει πιο οριζόντιες και όχι εξουσιαστικές σχέσεις (αν και μπορεί να δημιουργηθούν) και μεγάλη έμφαση στο πάρε-δώσε της ομάδας.
β) προβληματικό μπορεί να είναι ότι η ομάδα συνήθως δεν είναι σταθερή (άλλοι έρχονται, άλλοι φεύγουν κλπ).
Leave a Reply