Σε μια κοινωνία σαν τη δική μας είναι
εξαιρετικά δύσκολο για τον άνθρωπο…
να είναι υπεύθυνο άτομο.Ένα απλό παράδειγμα…
ένα υδροηλεκτρικό φράγμα που σπάει.
Ποιος έχει την ευθύνη γι’ αυτό;
Υπάρχουν οι γεωλόγοι, που έκαναν
τις μελέτες εδάφους.
Οι μηχανικοί, που κατάρτισαν τα σχέδια
κατασκευής του φράγματος.
Οι εργάτες, που το έκτισαν.
Οι πολιτικοί, οι οποίοι αποφάσισαν
πού ακριβώς θα κατασκευαστεί.
Ποιος λοιπόν φέρει την ευθύνη; Κανείς!
Κανείς, ποτέ και πουθενά
δεν φέρει την ευθύνη.
Αυτό συμβαίνει παντού
στην Τεχνική κοινωνία…
γιατί όλες οι εργασίες είναι
τόσο εξειδικευμένες…
δηλ. το σύνολο είναι
τόσο κατακερματισμένο…
που ποτέ κανείς δεν έχει την ευθύνη.
Αλλά την ίδια στιγμή κανείς
δεν είναι και ελεύθερος!
Ο καθένας εμπλέκεται σε ένα
περιορισμένο στάδιο της διαδικασίας…
κι αυτό είναι όλο.
Μου έρχεται εδώ στο μυαλό εκείνη
η αποκρουστική δικαιολογία…
ένα από τα πιο φρικιαστικά πράγματα
που έχω ακούσει…
Ο διοικητής στο στρ/πεδο συγκέντρωσης
του Μπέργκεν-Μπέλζεν ερωτήθηκε…
στις δίκες της Νυρεμβέργης σχετικά με
το Άουσβιτς και το Μπέργκεν-Μπέλζεν…
-Επιτέλους, δεν το βρίσκατε αποτρόπαιο
όλο αυτό; Όλα αυτά τα πτώματα;
Και απάντησε:
Μα τι θέλετε να έκανα;
Τα κρεματόρια
ήταν μικρής χωρητικότητας…
δεν μπορούσα να αποτεφρώνω πολλά
πτώματα μαζί, ήταν μεγάλος μπελάς.
Τι να έκανα; Δεν είχα χρόνο να σκεφτώ
τους ανθρώπους που πέθαιναν.
(Zακ Ελλύλ)
Από αυτή την βδομάδα και για άλλες 4 Παρασκευές η θεματική που θα επισκιάζει, κάτα κάποιο τρόπο, τις προβολές και τις συζητήσεις που θα γίνουν, έχει τον γενικό τίτλο: “Η ευθύνη”.
Γενικός όσο και συγκεκριμένος βέβαια ο τίτλος. Και αν θέλαμε να βάλουμε κάποιες παραπάνω λέξεις να τον συνοδέψουν θα ήταν “ευθύνη – κοινωνία – πλειοψηφία”.
Υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν επιλέξαμε κάποιες ταινίες και ντοκιμαντέρ για να προβληθούν τις επόμενες Παρασκευές στο Ταξίδι Χωρίς Χάρτη. Θα μπορούσαν να είναι άλλες ταινίες όμως αυτές για κάποιον λόγο μας ταίριαξαν. Επίσης σε καμία περίπτωση δεν είναι μονοδιάστατες απλά εμείς επιλέξαμε να προσθέσουμε μία οπτική για να προκύψει η σύνδεση τους, τα θέματα που θίγονται είναι άπειρα απλά θα προσπαθήσουμε να εστιάσουμε κάπως παραπάνω στην έννοια αυτή της ευθύνης – πολιτικής και κοινωνικής.
Για 5 Παρασκευές στις 20.30:
Παρασκευή 23/1/2015: “To μουσικό κουτί” (1989) – Κ.Γαβρά
Παρασκευή 30/1/2015: “Cogunluk” (2010) – Seren Yüce
Παρασκευή 6/2/2015: “Τhe Reader” (2008) – Stephen Daldry
Παρασκευή 13/2/2015: “Ζακ Ελλύλ – Η πλάνη της τεχνικής” – συνέντευξη στην Ολλανδική ομάδα Rerun
Παρασκευή 20/2/2015: “Gentleman’s Agreement” (1947) – Elia Kazan
Όπως συνήθως πριν τις προβολές θα προβάλλεται και κάποια ταινία μικρού μήκους. Μετά το τέλος των προβολών ακολουθεί συζήτηση.
Leave a Reply