Παιχνίδι: Τα 10 βιβλία

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι τα βιβλία είναι ένας λόγος να ζει κανείς. Τι ιστορία ο γραπτός λόγος… Ο πιο βασικός ίσως συνδετικός μας κρίκος με την ιστορία. Η μνήμη καταγεγραμμένη, – η εμπειρία – τα συναισθήματα του κόσμου στα βιβλία. Ταξίδια ολόκληρα. Σύμπαν αυτόνομο. Ο γραπτός λόγος – η ελευθερία. Οι σελίδες, οι μυρωδιές τους, οι εικόνες , οι λέξεις που σου μένουν, η φαντασία καλπάζει.  Τέλοσπάντων θα μπορούσα να γράψω αράδες ατέλειωτες και ακατάσχετες οπότε θα εμμείνω στο παιχνιδάκι που σκέφτηκα να κάνω για να μοιραστούμε τα αγαπημένα μας βιβλία.

Θα γράψω εδώ 10, όχι τα πιο αγαπημένα γιατί δυσκολεύει το πράγμα, αλλά 10 γενικά βιβλία που αγάπησα. Το ίδιο θα ήθελα να κάνει και όποιος άλλος θέλει στα σχόλια από κάτω (μπορεί αυτός αν θέλει να το κάνει για 3 ή 5 βιβλία ας πούμε όσα αυτός νομίζει).

Από εκεί και πέρα όποιος στείλει θα ήταν καλό να γράψει και ένα όνομα ή ένα ψευδώνυμο τέλοσπάντων γιατί το άλλο Σάββατο 7/3 στις 18.00 (την ώρα δλδ λειτουργίας της Δανειστικής Βιβλιοθήκης) θα γίνει μία κλήρωση όπου ένας σουπερύπερτυχερός θα κερδίσει ένα δώρο σουρπρίζ. Το δωράκι θα παραληφθεί επιτόπου αν παρευρεθεί ο νικητής στο στέκι την ώρα της κλήρωσης ή αλλιώς αφού ανακοινωθεί από το site ποιος κέρδισε μπορεί να στείλει mail με τα στοιχεία του για να του σταλεί ταχυδρομικά.

γιατί ο Χιόνης χρησιμοποιεί τις λέξεις όπως πραγματικά τους αναλογεί, δηλαδή σαν παιχνίδια.

γιατί ο Πόρτσια ήταν σαν να μαζεύε τις λέξεις και τις σκέψεις μία μία από τον κήπο του.

Γιατί ο Χατζής καταφέρνει το ακατόρθωτο. Να είναι τόσο διεισδυτικός και ταυτόχρονα τόσο απλός. Καταφέρνει να μας περιγράψει σε λίγες σελίδες έναν έρωτα μεταξύ ενός ανθρώπου και μιας αρκούδας χωρίς κανείς να παραξενευτεί.

γιατί με αντιμετώπισε στα ίσα χωρίς χάδια ένα πολύ δύσκολο καλοκαίρι για εμένα, το αντίδοτο στην θλίψη η θλίψη.

γιατί είναι ο πιο απλός τρόπος για να περιγράψεις τις δύο διαφορετικές οπτικές να δει κανείς τα πράγματα στον κόσμο και γιατί γουστάρω τον Traven!

γιατί καταφέρνει να κάνει τον κλέφτη αγαπημένο μας ήρωα και γιατί αποφεύγει τις ωραιοποιήσεις και εξιδανικεύσεις και τον ίδιο αργότερα τον κάνει δήμαρχο και αφεντικό. Άκρως αληθινό.

7)Οι στρατιώτες της Σαλαμίνας του Χαβιέρ Θέρκας
γιατί o Θέρκας υπηρετεί με πολύ όμορφο τρόπο το “Τα πράγματα με νόημα δεν είναι αληθινά. Είναι απλώς πετσοκομμένες αλήθειες, αντικατοπτρισμοί, η αλήθεια είναι πάντα παράλογη“.

8)Καλντερόν του Π.Π.Παζολίνι (βασισμένο στο “Η ζωή είναι όνειρο” του Καλντερόν Ντε λα Μπάρκα)
παρότι θεατρικό κείμενο ακόμη το διαβάζω και το ξαναδιαβάζω και βρίσκω μέσα αλήθειες γιατί η ζωή είναι όνειρο και γιατί οι στιγμές που ζούμε είναι αιώνιες. Και όπως λέει και ο Πόρτσια οι σκέψεις που κάνουμε δεν είναι παρά μία σκέψη.Γιατί ποτέ δεν σταματήσαμε να σκεφτόμαστε.

9)Η γυναίκα της Άμμου του Κόμπο Άμπε
γιατί όταν το σκεφτώ ακόμη θυμάμαι την αίσθηση της άμμου κολλημένη πάνω μου.

10) Η δίκη του Κάφκα
γιατι συνεχίζει αυτός ο άνθρωπος να είναι ίσως ο μοναδικός που κατάφερε να μας δώσει την ακαθόριστη αυτή ατμόσφαιρα που όλοι ίσως νιώθουμε κάποιες στιγμές αλλά δεν μπορούμε να περιγράψουμε. Αυτό που όχι τυχαία ονομάστηκε “καφκικό”.

Ουφ! Ήδη μου έχουν έρθει άλλα τόσα να γράψω… Αγαπημένα μου βιβλιαράκια ελπίζω να μην νιώθετε ότι σας προδίδω. Περιμένω λοιπόν τον επόμενο με ανυπομονεσία.