Η μυρωδιά δεν υπάρχει πια. Το καλοκαίρι πέθανε στον Ταύρο. Η συκιά κόπηκε. Η μυρωδιά χάθηκε. Όταν βγαίνεις πια για διάλειμμα έξω από το γυάλινο κλουβί της δουλειάς σου θα σε υποδέχεται ένας ήλιος καυτός και μόνος. Και έξω απ’ το φως του δεν θα’ χει καμιά διαφορά απ΄ το να βρίσκεσαι μέσα σε μία μηχανή και σε θερμά καζάνια. Νταλίκες πηγαινοέρχονται κολλούν στους στενούς δρόμους, ντελιβεράδες πάνω κάτω, φορτηγά και αυτοκίνητα από αγχωμένους εργάτες, μυρωδιά καμένου λαδιού- πλαστικού, πετρέλαιο, βενζίνη, και ήλιος δυνατός καίει την ά- σφαλτο. Κι αυτό θα είναι το καλοκαίρι. Γιατί η συκιά που εδώ και 3 χρόνια αποφάσισε να ξεπεταχτεί από εκείνη την μικρή τρυπίτσα του τσιμέντου δεν υπάρχει πια. Και το καλοκαίρι πέθανε σ’ αυτή τη γειτονιά. Το καλοκαίρι πέθανε γιατί ένας 50άρης επιχειρηματίας αποφάσισε να αγοράσει το διπλανό κτίριο και έδωσε 20 ευρώ στον Δημητράκη για να βάλει μπρος το χλοοκοπτικό. Ο Δημητράκης έβαλε το εικοσάευρω στην τσέπη και βενζίνη – λάδι στην μηχανή . «Καθάρισε» το παρτέρι. Η μυρωδιά της συκιάς αναδύθηκε έντονη για μια στιγμή και ανακατεύτηκε με αυτήν του λαδιού και της βενζίνης. Ο επιθανάτιος ρόγχος του καλοκαιριού.
Β. 4/4/2017
Leave a Reply