Οι παλάμες μας είναι αυτές που εντέλει καθορίζουν το είναι μας…
Το βλέμμα μου χάνεται μπροστά στις ενωμένες παλάμες μου. Ένας αόρατος καθρέπτης σχηματίζεται. Βλέπω το πρόσωπο μου. Βλέπω το χρόνο που πέρασε πάνω μου. Βλέπω την ψυχή μου. Βλέπω όσα με κάνουν να μετανιώνω. Βλέπω την οργή, την απογοήτευση, την αμηχανία, το αδιέξοδο. Βλέπω το δάκρυ για τις ζωές που πληγώνω. Μια μικρή επιφάνεια. Ένας απέραντος κόσμος. Ακαθόριστες μετακινούμενες γραμμές σαν χαρακιές. Μετακινούμενοι, αλλεπάλληλοι λόφοι, διαφορετικού ανάγλυφου… Μορφές κι εικόνες που σχηματίζονται ανάγλυφα. Σε μια τόσο μικρή επιφάνεια αντανακλάται το βλέμμα μου.
Οι παλάμες μου είναι ο καθρέπτης της ζωής μου κι οι πράξεις ο καθρέπτης της ψυχής μου…
*”Το ημερολόγιο ενός εγκλεισμού” αποτελεί μια νέα έκδοση που θα είναι διαθέσιμη σύντομα. Περισσότερα στο εγγύς μέλλον.
**Το βίντεο φτιάχτηκε με αφορμή το παραπάνω κείμενο.
Leave a Reply